Katsayý meselesi ve ihl baþlýklý yazýmýn sonunda bir açýk mavi, koyu mavi ifadesi kullandým. Bununla ilgili bir fýkra var, onu da anlatalým da konunun anlaþýlmasý daha kolay olsun:

Temel, Amerika'da siyah beyaz çekiþmesinin, ýrk ayrýmýnýn yapýldýðý dönemde belediye otobüsü þoförlüðü yapýyormuþ. Bir gün duraða yaklaþýp yolcularý aldýðýnda otobüsün içinde bir kavga baþlamýþ. Ön koltuklarda oturan zencilere beyazlar arkaya geçmelerini söylüyor, zenciler de eþitlikten söz açýp arkaya geçmiyorlarmýþ.

Geçerdin geçmezdin bir tartýþma, ardýndan kavga baþlamýþ otobüste. Temel ayaða kalkýp baðýrmýþ: "Yeter be! Utanmýyor musunuz medeni bir ülkede böyle tartýþmaya, kavga etmeye. Kesin gürültüyü, ayýp deðil mi yaptýðýnýz?"

Baþka ülkeden gelmiþ birinin kendilerini böyle ayýplamasý aðrýna gitmiþ Amerikalýlarýn, utançla baþlarýný öne eðmiþler. Bizim temel devam etmiþ. "Þimdi farz edin ki hiçbiriniz siyah veya beyaz deðilsiniz. Hepiniz mavisiniz. Tamam mý?"

Tamam, demiþ Amerikalýlar. Sonra devam etmiþ bizim Temel. "Hah þöyle! Þimdi açýk maviler öne, koyu maviler arkaya otursun bakayým!"

Budur, biz hepimiz eþitiz; ancak birileri bizi açýk mavi, koyu mavi diye sýnýflýyor. Üstelik mahkeme kararýyla...