Sonu ölüm, þu yalancý dünyanýn;

Ne darlanýp duruyorsun hey gönül…

Sabýr göster, tevekkül et, boyun eð;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Talihimle çoktan beri aram var;

Kaderimde sýralanmýþ karam var;

Diyorsun ki doksandokuz yaram var;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Gözyaþýmýz kolay kolay diner mi?

Terk eyleyen, artýk geri döner mi?

Dert çýramýz birkaç günde söner mi?

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Kaç hicranýn güllerini derdin ki;

Kaç baharý kýþa kurban verdin ki;

Kaç günahýn kapýsýndan girdin ki;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Kiracýyým, bu dünyada yapým yok;

Malý, mülkü, gösterecek tapum yok;

Diyorsun ki, çalýnacak kapým yok;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Verme aklýn firarýný dur biraz;

Bir sen misin gözü yaþlý sor biraz;

Deme sakýn “iflah olmam” zor biraz;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Beklenen þarkýyý bekleme çaldýr;

Buyur et maziyi son dansa kaldýr;

Ýstersen “özledim” diyerek çýldýr;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Bize de gün gelir gülümser kader;

Çekilir baþýmdan býkýnca keder;

Diyorsan hayýrsýz “nereye kadar”;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Son vedasý ölümle yarýþtý;

Tasalanma, huzuruna kavuþtu;

Biliyorum, saç sakala karýþtý;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Sussun artýk içindeki zýrdeli;

Hüzün peþin mutluluðum vadeli;

Yaþýyoruz sen akýllý ben deli;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Ne var ki ölüme kýzacak kadar;

Sevdim ya aklýmý bozacak kadar;

Tek sözle makberi yazacak kadar;

Daha dün bir bugün iki ey gönül…

Ali ALTINLI – 01.12.2016

Saat: 16:53