Online Üye
Online Ziyaretçi
Her bir totem grup temaslı girişmenin "ilk ürünü" olan "melezi gerçeklikler" görünüşçe her bir totemi aitliği yansıtırlar. Ama hiç bir totem (etnik) aitliğe de tam bir benzeyişle temsilcilik değiller. Totemiler huyca görüntü karakterce tek tiptiler. Oysa melezler huyca ve görünüş karakteriyle totemilere göre çift yönlü bir durum yansımasıydı. Melez bir etnik aitliğin kendisi olmayan ama ondan da ayrı olmayıp ondan fazla olan bir şeydi. Fazla olan kısım, karşı totem grup özelliğiydi. Bu etnik oluşun, tarih olmaya başlamasıydı.
İşte insan tanımı totem gruplara nazaran, genelde totem grupların her birinden bir parçaydı. Ama özelde hiç bir totem aitliği olmayan; hiçbir grubun bu benim diyemediği melezlikti. Melezlik bu özgün lüğü ile "ilk üründü". Gruplar girişmeli düzlemde biyo sosyalce olmanın kültürel bir tanımıydı. İlk ürün olmakla insan, sentezi (tevhidi) olmuştu.
Melezi sentez olan insan, ön ittifakı düzlem içinde İki aşamalı ritüelden geçecekti. Melez olan adam (kadın erkek) ilk ürün olmakla kutsanmak ya da takdis edilmenin geçiş ritüeliyle adam (âdem-insan) olacaktı. Bu ilk geçiş ritüeli adamı ilahlar arasında ittifak aiti kılıyordu. İkinci geçiş ritüeli ise adamı bir grup aiti olmanın totem düzlem içinde kişiyi (adamı) ilah aiti kılıyordu.
Totem, yalın grup temsilcisi olmakla takdir yetkisi olmayan manaydı. Girişen gruplar birbirine göre takdirde bulunmayan totem yerine takdirde bulunan ilahi bir mana olma hüviyetine bürünür. Yani totem yalın grubu savunurken ilah sentez olmakla bir araya gelen temas eden sentez olan ittifakı savunur. Yani ilah, totemin takdir eden hali olan gruplardır. Yani ilah totemin takdir etmeye geçiş halidir.
İlk geçiş ritüeli toplum sal üreten ilişkili, uygarlığa geçişin aitliğiydi. İkinci geçiş ritüeli sosyal kültürel temsilcilikle totemi etnik aitlikti. Ki ikinci aitlik, kültürel yaşantı olmanın yanında; o kültüre ait totem mesleğini sırlar öğretisi kapsamında öğrenmenin de hakkıydı. Bir totem grup kendi geçmişini ve kendi totem mesleğini; aittesi olanlara aktardığı söylemleri, sırlar öğretisi olmakla ilk kez ortaya çıkacaktı.
Ön ittifaklı sentezin içinde paylaşılan melezin (insanın); bir totem aitliğe geçebilmek için çeşitli geçiş ritüeli olan uygulamaları ve geçiş ritüellerini sembolize eden bir tarihi geleneğin izlerini de taşıyordu insan.
Yalın totemi aitlik, on binlerce yıla sığmış izole kültürlü anlamın ağırlığı altındaydı. Nasıl olmasındı ki? Geçmişinde hücrelerine kadar işlemiş bir ata erkil oluşun mana duygusuna batmıştınız. Bu duyuşa batmanın sevinci, övüncü ve sağlaması içindeydiniz.
Bundan oluşan kültürel ve biyolojik hissedişle sizler bu düzlem içindeki seçme ayıklamalı tek parça bir mantığın; özne aklı olmasını da, taşıyordunuz. Bu türden belirip kayıp olan firari anlama kalıbı olan akıl, sizdeki totem aitlikti. Totem aitlik geçmişiniz. Adam oluşunuz ön ittifakla birlikte geleceğinizdi. Totem aitlik yalın mantıktı. Adam oluş karmaşık mantıktı. Çelişki buydu
Totemi yalın mantık, ön ittifak içinde yolunu bulmakta şaşacaktı. Ön ittifaklı adam olmanın zaman alan eğimi onu, bir yandan ön ittifaka zorluyordu. Diğer yandan da yerleşik rota bilinci olan totem kültür kişiyi bu ata erkil mana düşünmeli duygu ve mantığın geçmişine çekmesiyle kişisel çelişkileri yaşıyordunuz.
Bu çelişkin mana duygusu firari dirençlerinizi ortaya koyuyordu. Ama bu firariler sizin geride olanla, ileride olmanızı haklı kılarken; şimdiki gelişme sentezleri içinde olmanızla da; firarilere göre olmanızı da geriyle olmanıza doğrulamaz. Bu gericiliğinizi, fikir özgürlüğü kılmaz.
Ne var ki yarar ilkeli tutumunuzla ön ittifakta olma eğimi, firari olan geçmişe ait değer duygusuna karşı at başı öndeydi. Ön ittifakın kıl payı önde olması, ata erkil totem duygularının yok olması değildi. Tümden bastırılamayan ata erkil firarilerin, totem düşüncesine bağlılığı vardı. Bu tür totemi aitlikler hissi ittifak içinde ittifaka olan eğiminiz nedeniyle sizde ikili bir çelişkiyle, bir kırılma ortaya koyuyordu.
Ortaya konan bu kırılma, totemi aitlerimizde ilk suçluluk duygusunu oluştu. Bu çelişki ya da kırılmalar ilk utancın, ilk günahın, ilk aşağılanma duygusunun öznel duyuş, olmasını ortaya koydu. Yani bir yanda adam oluşla uygarlığa varan gelişmeler ortaya konurken; diğer yandan da sosyo özeneli duyuşlarınız nedeniyle hisleriniz kabarıyordu. Yaman çelişkiydi bu. Büyümeye karşı, büyümeme, direnciydi bu! Yukarı olana göre, aşağı olanın direnciydi bu.
İlk kırılmanın özne ruhsal dünyadaki yansıması da ikirciklik (ilk şüphe) olacaktı. Bu ikilemli oluş; totemi duygu olanla; ön ittifakı âdem olmanın arasındaki duraksama yapan ara boşluk devinmesi içinde şüpheci adamın arafta olmasıydı. Araf şüpheci âdemin arınmasını gereken düşünmesi içinde günahı hissettiği bir duyguydu. Totemi duyguya göre İttifak, adamı (âdemi-insanı) günaha çağırıyordu. Günah içinde olmayı şüphe etmekten ötürü adam da; geçmişinin ağırlığından arınmak istiyordu.