1
KİMDEN NE BEKLERSİN
Sonbaharın
sonu, kışa çeyrek var
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Görüp
göreceğin hepsi bu kadar
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Tarağı
olanlar başı tarıyor
Sen gidersen
o da sana varıyor
Herkes
yarasına derman arıyor
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Hayale
kapılıp boş yolu tuttun
Varlığını
hiçe sayıp unuttun
İki kelam
ile kendin avuttun
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Feleğin
kavalı böyle çalıyor
Biri dinleniyor biri dalıyor
Her can bu
çileden payın alıyor
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Aşk diyerek
gezdin hep kapı kapı
Kimleri
üzmedi kapının sapı
Al dudağı
varsa sende mi tapu
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Gündelik terazi sevda mı tartar
Kapılan
paçayı yiğitsen kurtar
Cananın
çilesi başından artar
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Mezarlığa
bakıp uymadın gitti
Azığa bir şeyler koymadın gitti
Sarıldın
Dünya’ya doymadın gitti
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Çiftci babam
şimdi sonuncu turda
Güzellik
denilen bir avuç hurda
Nice
prensesler çürüdü orda
Kimden ne
beklersin beyhude gönül
Ahmet
çiftci 04-10-2016