Kırgınım...
Kırgınım...
Umutlarıma kadar kırgınım.
Can kırıkları batıyor sözlerime. Kanlı bir suskunluk bu. Lisanım intiharın eşiğinde. Sürüklenişim, yuvasından düşmüş yavru bir serçeyi andırıyor. Öyle çaresiz, öyle korkulu, öyle kimsesiz. Ve yutkunuşlarım, uykudan yeni uyanmış bir çift gözün buğusuna takılıyor.
Can kırıklarını da alçıya alırlar mı? Ne zamana iyileşir gülüşünden yaralanmış bir aşık?
Olmayan hayallerin girdabında derecek güller arıyorum. Yok karanlıklarıma bir nebze ışık. Bilmiyor musun ben karanlıktan korkuyorum.
Işığımı kestiğin her an kadar gün doğumu borçlusun bana. Hiçbir verdiğimi geri istemem. Gözlerinde yeşerttiğim düşlerim, nefes nefes biriktirdiğim ümitlerim ve gözyaşlarıyla sabaha eriştirdiğim gecelerim sende kalabilir. Bana yalnızca huzurlu gülüşlerimi getir.
Ben böyleyim işte. Her canım sıkıldığında, suçluymuşsun gibi yazıyorum sana. Zikzaklı yollar çiziyorum yüreğime. Adımlarımı kısaltıp hüzünlerimi uzatıyorum. Senden aldığım mutlulukları yağmurlu havalarda harcıyorum.
Tükeniyorum işte. Tel tel dökülüyorum saçlarımdan. Aklar düşüyor gözyaşlarıma. Oyun oynadığım aşikâr, rollerimin dipboyası gelmiş galiba.
Susuyorum, tamam. Yaptığım rolleri kimse anlamaz artık korkma. Bundan sonra hırpalamam beyaz mendilleri söz. Çünkü bundan sonra; bakışlarım mezar, nefeslerim kefen olur suskunluklarıma.
ESRA ÇİĞER
(
Kırgınım... başlıklı yazı
esra çiğer tarafından
19.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
