Kocaman şehrin kıyısında
Sıkışıp kalmış tahtadan duvarlarda
Yıkık, viran, kırık bir pencerede
Ürkek, kırılgan bakan bir çift göz
Henüz yedisinde ancak var olan
Arkasından bakan çokta büyük olmayan
Abla ve ağabeyi ediyor dünya ya isyan
Kızgın ve öfkeli biz burdayız diye haykıran
Kocaman şehrin gürültüsü içinde
Yitik sokağın ortasında viran evde
Haykıran bakışları ıslak gözlerde
Kaybolan hayatlar biz burdayız diyor.
Sen çocuk baktıkça gözlerimin içine
Buruk bir hüzün, kederle doluyorum
Affet diyemiyorum çünkü suçluyum
Çocuk yüreğinle baktın ya gözüme
İnsanlığımdan utanıyorum. senden.
İsmini bilmediğim, çocuk gözlerinden.
Tertemiz sevgiyle bakan yüreğinden
Özür diliyorum senden, bu şehrin masumları
**(cangülüm) ** 16/09/2016
Nebahat KILAKAY