Bu kentin limanlarına demir atan, gemileri sevdim En çok yolculara karışmayı ve içimdeki heyecanı sevdim Gün batımı kızıllığında ydi saçları Bir otobüs durağında tanıdım onu Usulca... yanaştı bana, sizde mi yolcusunuz? dedi Kaldırım taşlarına bakıyordum, biraz da utangaçtım Yüreğim ilk kez deniz mavisi gözlerinde ısınırken Gül kokan nefesine yakalandım, ayın on dördü gibiydi.
Sensizlik cümleleriyle kuruldu dilimdeki adın Hâlâ karanlıklar içindeyim gecenin ağzında Bulut oldum, Yağdım derinliklere, nedensiz sevmelere bıraktım kendimi Bakışı üşümüş, kırgın çoçuklar gördüm asma bahçelerinde Bir parantez aç, Ümidimi, korkularımı, sevincimi, ve gözyaşımı Ne varsa, tümünü kopyala aynen yapıştır.
Arşivledim tüm günahkar hüzünlerimi Bitimsizdi, Adem kavminden kalan çocukluğum Yazdan kalma bir soluğu odana yerleştirdim Sendeki seni tanımadan Herkese soruldu bilinmezlere açılan düşünceleri Bilen yoktu, benden başka Şu sen, vedasız pullarıyla boyanan kadın Kirpiklerine sıkışıp kalan yalnızlığımdı, senden öteye bakan.
( Bir Parantez Aç başlıklı yazı Öz tarafından 28.06.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
