Geçiyorum bu kentin loş ışıklı sokaklarından
geceyi ikiye böldüm, minare gölgelerinde.
* Meğer Ne Çok  Özlemişim *

Geçiyorum bu kentin loş ışıklı sokaklarından
geceyi ikiye böldüm minare gölgelerinde
mozart ve Beehoven'den müzik  sesi duydum
meğer ne çok özlemişim

ilkyazın ters rüzgârları estikçe içimde
yüzümün şekli değişti, nasıl görmediniz?
sen, çimen nazıyla şafağı emziren sabah.

Baygın baykuşların çağrısıydı,
yüreğimdeki haziran
hep seni düşündüm, sen yokken
eski tramvay durakları
ellerinde kitaplarıyla liseli kızlar
ağlasam mı gülsem mi.

Düşündükçe,
gözlerimde büyüyor zaman
usumda bir soru işareti
ben mi miydim bir zamanlar
bir vuruşta dağları devirip geçen
içimdeki yangına biraz daha yaklaşıyorum
uçtu gitti içimdeki o çocuksu bahçeler
hiçbirinden fayda yok acılarıma
ah ömrüm, ben hiç bu kadar düşünmemiştim
bana gençliğimi geri ver
o anılardan bir şeyler fısılda kulağıma.

Nuri Dağdelen
11.5.2016
( Meğer Ne Çok Özlemişim başlıklı yazı Öz tarafından 19.06.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.