* AGORA MEYHANESİ *
Tarihi bir şehri adımlıyor bu akşam ayaklarım
Beyoğlu, Taksim arka sokakları
Unutamadığım gençliğimin o Agora meyhanesi
Uykumu kaçıran nice anılar gezinir ortalıkta
Birşeyler çekiyor beni, bir başka biçimde
Durdum dinlendim; Kınalı'da
Yörükali plajında bıraktım, masum ve çocuksu halimi
Köşe başında bekleyen bir fayton
Koşturmaktan tükenmiş mecalı
Yorgun vapurlar yavaşça yanaşırken iskeleye
Boğazımda düğümleniyor o eski günlerim
Bir oteldeyim, bir simitçi geçiyor penceremin önünden
Ve camlara bir işaret bırakan, akşamın son rötüşleri
Ne gönlüm yatıyor/ ne gücüm yetiyor seni düşünmeye
Tarihlere anason düşüren sen, yedi tepeli İstanbul.um.
Sen, yedi tepesine uzanan İstanbul'um
Hep seni delicesine sevdim
Üsküdar'dan Çengelköy'e uzanan yolunu
En çok da Karamürsel vapurunu sevdim
Martı çığlıklarını, denizden esen poyrazını sevdim
Ah o Beylerbey'inden Kabataş lisesine giden kızlarını
Anladım ki boş yere ağlamamışım
Senin sevgin gönlümün en çılgın muhabbetidir İstanbul'um.
Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
(
Agora Meyhanesi başlıklı yazı
Öz tarafından
31.05.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
