ÇOCUĞUM–1

 

Güneş patladığında ateşten koptu dünya.

Soğudu yavaş yavaş; toprak, su, kan oluştu.

Yörüngesi üstünde dönen bir toptu dünya;

“Ol” dedi yüce Tanrı, milyarca can oluştu.

 

Milyar asırlık ömür, her ömür başka evrim;

Nice devasa cüsse zamanla yok oldular. 

İnsanlıkla başladı uygarlık denen devrim;

Yeşil doluydu dünya, dumanla yok oldular.

 

Anlaşılmaz öyle bir sırdı ki insanoğlu;

İki bin yıllık takvim geride bırakıldı.

Zapt edilmez bir yola girdi ki insanoğlu;

Rant uğruna ormanlar baştanbaşa yakıldı.

 

Önceleri yeşilin arasındaydı beton;

Şimdi beton içinde görünmez oldu yeşil.

İnsanoğlu elinde parçalandı proton;

Lakin nefessiz dünya, gün be gün soldu yeşil.

 

Vurdumduymaz olmuşuz artı ise bakiye…

Coşari der, dünyanın içine edeceğim.

Beni affet çocuğum, sana gelecek diye;

Ağaçsız taştan dünya bırakıp gideceğim.

 

İbrahim COŞAR

( Çocuğum-1 başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 11.04.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.