Hayatın,
en acımasız sırıtışına inat,
yüzlerden dökülen gül misali güldüm.
Belki korktum kaypak kaldırımlardan,
belkide ürktüm karanlıklardan
ama
düz bir çizgide yürürcesine
vardım gittim kaderime.
Yüreğimin parçalandığını görmedi,
yüzümün güleçliğini görenler.
Kalbimde biriktirdiğim fırtınaları duymadı,
günlük güneşlik günlerine sereserpe uzananlar.
Hayatın kalleşçe sırıtışına inat;
tebessümlerimi sundum, 
karşılıksız boyun eğdim saygıyla.
Hüzünlerimi sakladım gönül kilerimde,
umut, sabır ve neşe dağıttığım
sevgi sofraları kurdum.
Beni anladın mı hayat?
Belli ki anlamamışsın,
çünkü hala pişkin pişkin sırıtıyorsun..
( Sırıtma Hayat başlıklı yazı şelale tarafından 3.04.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.