Online Üye
Online Ziyaretçi
Beni bana bıraksaydın. Seni sana bağışlardım. Şimdi ne sen
varsın ne ben varım. Alışmak zaman alır diyorlar. Alışmak isteyen kim.
Sualler arttıkça cevap bulunmaz oldu. Oysa tek suale bin
cevabım vardı gönlümün heybesinde… Sorular sorsan cevaba hazırdım. Lakin
sorular değil sorunlar getirdin önüme. Ne verdiğim cevaplar seni tatmin etti.
Ne ben gideceğini tahmin ettim. Her şey ne kadar kısa sürede bitti inan
bilmiyorum. Göz açıp kapatmak her şeyi bitiriyorsa madem, neden hala
unutamıyorum seni…
Korkuları üzerime salarken iyiydi. Rüyalarıma geldiğinde de
yadırgamadım. Öyleyse neden yanıma gelmiyorsun…
Sana sunduklarım karşısında bana çektirdiklerine değdi mi?
Bahar olmuşken sana, baharımı kışa çevirmene değdi mi? Biliyorum bir cevabın
yok. Bende zaten laf olsun diye soruyorum. Güneş doğsun diye beklerken bile,
ayın doğuşuna denk gelirdim. Var gerisini sen hesap et…
Alışmak ne zaman alıyor. Ne de zaman yetiyor alışmaya.
Yalnızca yaşıyorsun işte. Ruhunu teslim edeceksin ne de olsa bir sabah. O gün
belki de bugündür…
‘’ Hüzün aşığın en savunmasız hali, güçlü durmak ister âşık.
Kalmasa dahi mecali…’’