Acý daðýtýlýyor her Allah’ýn gününde. Ne zaman bir gökkuþaðý gibi rengârenk olmak istesen illa yaðmur aðlayacak sen yaðacaksýn. Hiçbir þey geliþigüzel yaþanmýyor. Oysa sen geliþi güzeldin. Ben iliklerime kadar bunu hissedebiliyordum. Sendeki tek hata gidiþ yolun yanlýþtý. Oysa aþk matematiðe benzemiyordu. Tek yanlýþýn tüm doðrularý götürdü.

Matematiði ilkokul 3. Sýnýfa kadar çok sevdim. Kim bilir belki de bu yüzden üç yanlýþ bir doðruyu götürme kararý aldýlar. Bilseydim daha da seviyor olurdum. Vicdan azabýma iyi gelen bir geliþme de artýk dört yanlýþ bir doðruyu götürüyor oluþuydu. Ben bu aþkta ölürken, tabutumu taþýyan sizler bu aþktaki tek doðruyu götürmüþ oldunuz.

Ýkimiz bir aþk edemezken, senden beni çýkardýklarýnda adý ayrýlýk oluyordu. Ömrümü sen ve senden sonrasý diye böldüm. Elde var koca bir sýfýr…

Piþmiþ aþa su katýlmaz derler. Sen piþmiþ aþa su katmakla kalmayýp o aþý ham kýldýn. Yüreðimde açtýðýn yaralarýn haddi hesabý yok. Belki bu yüzden matematikten zerre anlamayýþým!

Resme dökmek istedim aþký. Onda da beceriksizim. Ýlkokul 1. Sýnýfta kurdele almak için elmanýn içini kýrmýzýya boyamak gerekiyordu. Çalýþkan bir öðrenciydim. Ve benim elmam daha kýrmýzýydý. Yavuzsa ikinci çalýþkan öðrenciydi. Ben bir gün onunda elmasý benimki gibi kýrmýzý olsun istedim. Ve aldým elime kýrmýzý kalemi boyadým. Hoca fark etti. Ve cezayý ben aldým. O günden sonra yaþadýðým bu kötü anýya hep, elma dersem çýk armut dersem çýkma dedim. Elma! Yine de çýkmadý aklýmdan. Yokluðun gibi…