Yalnızlık korkusu sardı dört bir yanımı.
Sonsuzluk girdabı çekti bütün kanımı.
Sarsıldı bedenim karardı bütün sanım.
Sensizlik acısı yaşa çevirdi beni.
Hangi yana baksam hayalin hiç gitmiyor.
Perişanım şimdi acılarım dinmiyor.
Bu nasıl felekmiş kader bana gülmüyor.
İçten içe yaktı köze çevirdi beni.
Vurgun yemiş gönlüm, rüzgarda savrulurken.
Örselenen kalbim acıdan kavrulurken.
Son fasılda açan gonca gülüm solarken.
Yalnızlık korkusu çöle çevirdi beni.
Yüzüme gelseydin sana yâr diyecektim.
Başına taç takıp sultanım diyecektim.
Ellerinden tutup seni hep sevecektim.
Yokluğun matemmiş muma çevirdi beni.
Yanımda yoksun ya yaşayan bir ölüyüm.
Yağmura susamış kuru toprak çölüyüm.
Serhat boylarının sergüzeşti kuluyum.
Sensizlik yok etti toza çevirdi beni.
Samsun / 17 Eylül 2014
Doğan Kan