Kolaçan edip ruhum âlemiyle gezerken,
Gönlüm her bir köþede vuslatýma bakýndý.
Kaderimi Hak, levh’in kalemiyle çizerken,
Meðerki cennetliðim bana benden yakýndý.

Bir insicam vardý ki ebedi ülfete ram,
Huzurda iki taraf adabýný takýndý.
Mubahýn zemininde deðerliydi ihtiram,
Nefis fit almayýnca ruh münkerden sakýndý.

Þeytanlýðýyla iblis enaniyet ederek,
Üstünlük taslayýnca bir secdeden çekindi.
Anne-babamýz ise biraz gaflet ederek,
Nihayet yedikleri elma veya ekindi.

Ýþte tam ondan sonra baþladý ayrýlýklar,
Visal için firkate dayananlar mekindi.
Aslýnda nisyan ile haþladý gayrýlýklar,
Nefsine uyandaki kin gerçekten ne kindi?

Yýllar böyle geçerken eðer kaplarsa yeis,
Bu demektir ki artýk son fermanýn okundu.
Ok saplanýr kalbime yârdan açýlsa beis,
Bu hasretin acýsý yüreðime dokundu.

Behey ezel sevdiðim beni sana baðlayan,
Allah’ýmýza karþý yaptýðýn her rükündü.
Sana vasýl olunca; ifrit, bana aðlayan,
Ýkimizin talebi ebedi bir sükûndu.