Online Üye
Online Ziyaretçi
İsmail, “E? Anlat hadi, bakalım, şu müteahhitleri!” dedi.
Lale, hiçbir şey anlatacak durumda değildi. “Başım bir hoş oldu benim.
Sanki gökyüzünde, bulutların üstünde yürüyorum.”
“Hafifleyiveriyon
dimi?”
“He valla,
hafifleyiverdim.”
“Bi de
korktuydun bi sürü… Gördün işte, abin kötü olan bişi içirir miymiş?”
“I-ıh!”
İsmail, eline aldığı rakı kadehini uzattı ona. “Al şunu da iç!”
“Onun tadı
çok kötü yav…”
“Alışırsın…”
Lale’nin kadehteki içkiyi
başından bir anda dikip yuttuğunu gören İsmail hoşnut, “Oh…Yarasın…” dedi.
Kızın biraz daha sarsıldığını görerek onu omuzlarından çekip göğsüne yatırdı. “Yasla
başını şöyle göğsüme, rahat et!”
“Böyle mi?”
“Sen nasıl
rahatsan, öyle…” Kızı
hafiften okşamalara başladı. “Allah seni özene bezene yaratmış kız… şu
güzelliğe bak, ay parçası gibi, insan elini değdirdi mi, eliyle mest oluyor…ver
bi öpücük bakim abine… oh…yanaklarına bal sürüp de mi geldin kız… ne bu tad
böyle… saçların lüle lüle, ipek gibi, yumuşacık…”
“Esastan da
güzel miyim ben, abi?”
“He valla,
güzelsin. Hem de çok güzel. Öyle güzelsin ki, güzelliğinle benim başımı bilem
döndürüyorsun vallaha…”
Lale’nin yaşadığı baş dönmesi ise onunkinden tamamen farklıydı. “Başım
dönmeye başladı, sankim odanın tepesi aşağıda, biz yukarı çıkıyoz… Şöyle yana
biraz uzanayım mı ben, azıcık? Kendime geliyim de gidiyim sonra…”
“Tamam…”
Lale, iyice sarhoş olmuştu. Oturduğu yerden adeta debelenerek geçti,
abisinin yatağına uzandı.
İsmail, kızın müdafaasız halinden cesaret alarak sapıkca kararını verdi.
Hemen harekete geçti. “Dur, ben de yanına uzanayım kız…”Kızın yanıbaşına
uzandı, vücudunu yatağa yaymadan, tek dirseği üstünde yarı yatar kaldı. “Ver
bi öpücük! Bakiim onların tadı da güzel
miymiş…”
Kızı dudaklarından öpmeye başladı.
Lale, hiçbir tepki göstermedi; tepki gösterecek gücü de yoktu. Kolu
uzandı, abisinin boynuna dolandı.
*
Kazım, televizyonda seyre daldığı program bittiğinde Lale’yi akıl etti.
“Nerde kaldı ki bu kız?” diyerek homurdandı; sonra akıl ederek, “müteahhitin
verdiği daireleri, kira paralarını filan anlatıyordur abisine,” diye karar verdi.
Elindeki uzaktan kumandanın düğmeleriyle oynayarak seyredebileceği bir yer
aramaya başladı. Çiğdem ile Sinem’e, “seyretmek istediğiniz bir yer var mı
kızlar?” diye sordu.
Çiğdem, “bir Türk filmi açsan ya,” dedi.
Sinem hemen atıldı. “Foks Kanalında magazin programı var. Aç da onu
seyrede’m babacığım…”
Sinem’in dediği yer açıldı.
*
Lale, “nasıl
yapabildin bunu abi?” diye
hıçkırıyordu.
İsmail, kendince savunma yapıyordu. “Ulan zilli! Ufacık bi öpücük alıp
bırakacaktım ben. Yapıştın dudaklarıma, bırakmadın!”
Lale, adeta hıçkırıkları içinde boğularak, “ne içirdiysen bana,
kendimi kaybettim, ne yaptık, farkında değildim ki! Nasıl insan içine çıkarım
ben, böyle! Babamın, bacılarımın yüzüne nasıl bakarım! Seninle nasıl yüz yüze
geliriz?”
İsmail onun gibi düşünmüyordu. “Olacağı varmış… Olan oldu! Uzatma
artık! Bu aramızda bir sır olsun!”
“Böyle sır
olur muymuş? Beni her görüşünde bu akşamı hatırlamayacak mısın? Ben nasıl
sileceğim aklımdan… Birbirimizi görmesek, belki… Bu evden ya sen çık git, ya
ben giderim alıp başımı!”
“Tamam,
tamam! Kasım da askere gideceğim zaten… Görmeyeceğiz zaten birbirimizi… Hadi,
kapat bu konuyu da, şu elini yüzünü bir yıkayıp kendine gel!”