Batan Güneş Kadar Yorgunum

* Batan Güneş Kadar Yorgunum *

Batan güneş kadar yorgunum
giysilerimi çıkarıp atıyorum bedenimden
dağınık bir yatak, yerlere saçılmış eski fotoğraflar
anladım, yalnızlığın bir yabancı yalan olduğunu.

Sırtladım çocukluğumu omzuma
adımlarım git gide kısalıyor gövdemden
en alıngan duygularımla uyuyorum
düşündükçe düşüyorum, senin olmadığın yerlerde
ahh! benim acemi gölgem, ne çok duvarlar ördüm
besmelesiz geçip gittiğin kapılardan.

Siz kendi gel gitlerinizle oyalarken
ben, içimde söylenmemiş sözleri bıraktım sana
bir aşkın hıçkırıkları var içinde
hangi hikayeden anlatmaya çalışsam
filiz veren bir ağaca dönüşürüm
böyle bir şeymiş demek ki  baş dönmeleri.

Nuri Dağdelen
13.1.2016