Tıpkı benim gibi özlüyor seni bu şehir.

Her sokağında sana yakılan ağıtların sesi

Bir sana açarım şimdi her kapıyı

Bir de yokluğuna

Götürdüler saklayarak yüzünü benden,

Ben sustum, götürmeyin diyemedim.

İçime akıttım acıları, öfkemi haykıramadım.

Kayboldun, yalnızlığım kaldı ardında bir tek   

 

Sensizliği ağladım yalnızlığın duvarlarına.

Sensizliğe hiç alışamadım.

Özlemin gözlerimle buluşmasıydı sensizlik

Bir ömürlük aşk olacaktı beraberliğimiz,

gözlerimde damla damla ayrılık oldun

Solup döküldü yaprakları sevgi çiçeğimin,

Böyle geldi sonu yaşama sevincimin.

Şimdi, günlere düşen umutsuzluklardan,

bir türlü kavuşamamaklardan ibaret bir kanamalı vak'ayım,

Yüreğimin pompaladığı göz yaşlarım!

Saatler çalışmıyor hayatın durduğu andan itibaren

Acıları çiziyorum duvarlara silinmez kalemlerle...

Allah kahretsin!

Neden, giderken beni de götür,diyemedim ki?

Oysa, Mehtap dolu bir gök yüzünde seninle buluşmak,

 seninle gökyüzünün sonsuzluğuna kanat çırpmak,

Gözlerinin gök mavisiyle boyamak aşkı,

Ellerini tutabilmek,

Sana sarılmak,

Göğsüme koyduğun saçlarını okşamak,

yüzünü doyasıya seyretmek,

ne kadar da güzel olurdu...

Sana kavuşmak varsa ölmek de güzel!

Ah, ölüm ah! Sen olmasaydın, ayrılıklar olmazdı ! özlem olmazdı!

Senin yüzünden gitti o,

ardında haykırışlarım, hıçkırıklarım...

( Diyemedim-2 başlıklı yazı AliKemal tarafından 7.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.