Koş güle
Demir çarık giyip,gezdim cadde de,
Sevgi bulamadım,hiç bir madde de.
Yöneldim Allah'a,yardım istedim,
"Kullarına gerçek,sevgi ver" dedim.
Ömrümce bu yolda emek harcadım,
Bir adım gelene,gittim beş adım.
Ne kadar azalmış,seven kişiler,
Gurur,kibir,malıyla,at gibi kişner.
Gözünü karartmış,dünyanın malı,
Vicdanını örtmüş,kirli sakalı.
Sevecen yaklaşsan,sert çıkış yapar,
Tuhaflık bende mi,herkeste mi var?
Sıcak ilişkiler,sanki yakan kor,
Her yer tuzak dolu,her yer anafor.
Yüzlerinde maske,dilin de riya,
Anlaşılmaz dille,dalar uykuya.
Huzurunu bozmuş,lüks aşkına,
Bencilliği artmış,dönmüş şaşkına.
Ey Çiçek'im ! sakın,düşme bu sele,
Ayrılma sevgiden,durma koş güle.
**********HAZAN BAH:1. cilt say.100,,,,14/ 12/ 1996*********
(
Koş Güle başlıklı yazı
Özçiçek tarafından
26.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
