Deli gönül neden böyle
ağlarsın
Yar yitirdin giden için
yüreğin dağlarsın
Neden melül melül
arkasında bağlarsın
Elden ne gelir gezme
avare avare
Bırak üç gün sonra
geçer başın ağrısı
Bak ezan ile duyuluyor
Rahman’ın çağrısı
Var terk etmeyene secde
ile koy başı
Elden ne gelir gezme
avare avare
Dağlarıma kar yağdı
derdin bakarsın
Rahmana yaklaştın eridi
dağların karı şaşarsın
Artık ölümsüz olana
kavuştun coşarsın
Elden ne gelir gezme
avare avare
Aradığını buldun cümle
gönül içinde
Arayan bulmaz deme acep
niçin de
Kâinat beyanını
görmeyene ne gerek
Bağırarak beş vakitte
duymayana dayak gerek
Sela verilirken nur
Resul sana güle
Geride kalanlar
gülümseyerek desin güle güle
Mezarın başında imanın
kokusu ile bülbüller öte
Sorguda sıra gelince
amale yüzün nurla güle
Kul Mehmet’im ecel
gelmeden cümlesi bula
Herkes sağ iken imanı
ile çıka yola
Cümle kâinat iman
edenlerle taşa dola
Cümle canlar cennet
bağında gezsin kol kola
Mehmet Aluç (Kul
Mehmet)