Sana gül verdim gúlersin dedim
Sen bana gülümsemedin
Ben sana gönül kapımı açtım girersin diye
Sen gonül kapını suratıma kapattın gittin
Gonül kapımı kırdın edepsizce güldün
Çok zormuydu biraz güllümsemek
Gamzende çiçekler açtırarak selam vermek
Gonül bahçende çiçekler açtırmak
Gönül kapımı kırdın edepsizce güldün
Kalp gözünü kör ettin
Beni yaralı kul ettin
Yetmezmiş gibi diyar ellerde terk ettin
Gönül kapımı kırdın edepsizce terk ettin gittin
Barınmasın tenin’de mutluluklar
Sana kucak açmasın yarınlar
Bakışına uğramasın gülümseyen aşk'lar
Gönül kapımı kırdın edepsizce terk edip gittin
Nefret'in durulup dinsin
Mutluluk kapını çalıp terk etsin
Sana kavuşurken yok olsun sevgiler bitsin
Gönül kapımı kırdın edepsizce terk edip gittin
Kul Mehmet’im acılarım elbet diner
Elbet mutlulukta bana güler
Beni candan seven elbet karşıma çıkar
Gönül kapımı kırdın edepsizce terk edip gittin
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)
