Ankara büyüdükçe,ben küçülüyorum içinde ....
yaralý bir gönül ile sahibini arýyorum sessizce
annemin ismini koyup,ta ömrünü koyamadýðý..
bir çocuk dur aðlayýp duruyor içimde /.../
koca bir yalnýzlýk ellerimde
bekleyip duruyorum sokak lambalarýnýn tozlu ferin,de
yürüsem gitsem ,kime ,neden, niye ne yüzle..
beklesem, bilmem nereye kadar böyle
her yutkunduðum,da bir parça dert dökülüyor nefesimde
Ankara büyüdükçe ,ben kaybolup gidiyorum içinde.
bir yer arýyorum aciz bedenime..
her bir kapý bilmemdir insafsýzca kapanýyor yüzüme..
sen olsaydýn yanýmda hiç olurmuydum böyle,
bir parça kalbimde bir parça ömrümde..
sermezmiy,dim ayaklarýnýn bastýðý her yere..
aklým yürü git diyor bu þehirde..
kalbim üzüntüden süzülüyor tenimde..
bunca güzel varken yeryüzünde.
neden çok gördü kader seni bilmem,ki bu gönlüme
çok muydu istediðim felekten (...)
bir parça sen, bir parça cemalin, bir parçada gülüþün
sýcak bir el,sýcak bir sineydi tenime..
birde sen yar din istediðim gönlümün kentine
Ankara büyüdükçe,ben küçülüyorum içinde ....
yaralý bir gönül ile sahibini arýyorum sessizce
annemin ismini koyup,ta ömrünü koyamadýðý..
bir çocuk dur aðlayýp duruyor içimde /.../