İsmimi bilmiyormuş daha yıllar
Adıma yazılan ne varsa eskidi
Hayat, acımadı bana hüzün sağarken gözlerim
Bir ömürdü oysa ki akıp giden ay ışığının nü bakışında
Hâli hazır bir şiir gibi buselendiğim gün yanaklarımdan
Çocuktum her çağımda büyümeyen
Boynumu büktüm anamın yalanlarına
Rahmet okudum babamın kuruntularına
Oysa ki ben de evlattım her iki canın nazarında
Ne vardı bilmiyorum hayat hep taşladı beni
Sevgiden başka neydi şu yalan dünyadan umarım
Bir puldu sattıkları gün gençlik hülyalarımı tenim
Kâr mı saydılar sustuklarımı
Şimdi bir bir kusuyor zaman
Anlamadılar bana yaptıklarını
Sarhoş başımı vurduğum taşlara çizilir kan tutkusu
Ya dumanı tüten nefti hayallerimin yanık kokusu
Hesabı sorul ya bir gün
Gelmesinler o gün hüzün ağacımı dikmeye
Gam içtiğim vazgeçilmez bir buluşmaya selam eylerim
Boynu büküktü hep günlerimin
Ben dirayetli bir resim
Tuvale akseden portrede hep gülerdi gamzelerim
Sahte masallar gibi uykudan önce
Ben uykuda ki Leyla aşka uzayan bu yolda
Hep yalnız yürüdüm mavi düşler uykuda
Nuray AYHAN...