Online Üye
Online Ziyaretçi
Gözlerimden soyundukça geceler
Uykuya haram kıldım gökyüzünü
Havasını her çektiğimde ciğerime
Hep ıstırap
Hep ıstırap
Adım başı dolanıyor peşimde
Cadde cadde
Sokak sokak
Nereden uzatsam başımı
Gelip beni bulacak
Sahilde yosun kokusunu
Hatta dağılmış midye kabuklarını
En çok akşamları severim buraları
Turuncusunda batarken güneş
Ya gözlerinde özleme işaret
Ya ellerinde yalnızlığa
Sineme vursa da o anda poyraz
Aldırmam…
Her şeye razı geldim sanırım
En büyük yetimlik benim olsa gerek
Ve en büyük yalnızlık
Herkes varken
Hiç kimsesi olmamak
Ana , baba , kardeş
Ve sen
Taze bir hayatın ayak izlerinde
Zamanın devinimlerine ilaç
Gecenin ışığa esaretinde
Sadece sana muhtaç nur
Akıl tezahüründen yoksun
Sarılmak ve anlamak hayatı
Sen!
Vuslatı bileklerine vurulmuş
Olmak yâda olmamak davası
Sen!
Hayatın gönül haneme düşürdüğü
Derin anlam…
Sen…
Âdem Efiloğlu