Saf Sözcüğünün Sırrınaydı Açlığım...
şiirlerin mantığını ararken...
renkli bir yemeni bağlandı hulyâmın gün yüzüne..
ne bahar ne de kıştı mevsim..
beyazı tozlanmıştı ayak bileklerinin
kâhkülleri çizerken alnıma düşünceyi
kara üzüm gözlerinde çözüldü men/dilim..
saçtı ilhâmı;
toprak yolun bekâretini imâ eden
kadim bir mısradan aldığım mola..
'saf' sözcüğünün sırrınaydı açlığım ..
genişliyordu tahayyüle
el sürmeden tasavvufa
bakıyordu takvime..
eski zaman sevdası
doluyordu tasvire..
arayışın meçhul kapısında
özenimi bağışlıyor cür'etim..
derinlikte uçsuzlukmuş
suskunluğun mânası..
bulduğumu sandığım 'saf' lık,
ummanla semânın birleştiği ıssızlık
icâbetinden muâf
toplanmıştı saf'lar,
sevdanın bab'ı
sarı çölün ortasına
yürümek kolay değildi gördüğüm netameli düş'te
varlığımdan boncuk boncuk sesler iniyordu
sırrının kuyusuna,
daha ağarmamıştı gün
yeniden bağlandı men/dilim
ağırdı sevda...
(
Saf Sözcüğünün Sırrınaydı Açlığım... başlıklı yazı
tutsak yelve tarafından
25.04.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
