Kadýným, der demez aðlardý bir adam.

Ne teselli vereni vardý ne gözyaþýný silen.

Daðlarý yerinden oynatýrdý da gelir bir nazlý ceylana bir solgun papatyaya mahkûm

olurdu sonsuza deðin!

Adam kadýna yanýktý, kadýn adama kazýktý. Görenler bilenler derdi ki “Adama yazýktý.”

Kadýným, derdi adam hep, öylesine içten, kalpten ve birden derdi ki, ne dert kalýrdý ne illet! Oysa kadýný çok uzaklardaydý. Çok uzak gecelerde çok derin uykulardaydý. Adam teni gibi esmer gecelerde cehennem gibi bir yalnýzlýkta uykusuzdu.

Tasvire lüzum yoktu. Adamýn hali bir enkazdý.

“Sen baþka ellere gittin ben kaldým yâd ellerde,

               Bu onun hikâyesidir.

Yürek yanasýdýr,

Parçalanasýdýr.” diye söylenirdi her zaman. Belli ki terklerdeydi, tekteydi. Ayrýlýk alýn yazýsý olmuþtu, çekecekti elbet. Yana yakýla, dona eriye yaþayacaktý. Düþe kalka bu ömrü tamamlayacaktý. Rezil rüsva bir zamanda hüznün en dibinde içiyordu acýyý yudum yudum.

“Sen gittiðinden beri

Çiçekler açmýyor

Gel istersen

Hayat ol.”

Yudum yudum içiyordu çileyi. Yarasýn diyordu kadýný, yokluðuyla… Yüreðini yarýyordu oysa her söz. Giden ardýna bile bakmaz, bu böyledir. Gölge olur biten bütün aþklar, gözlerde baþlar yaþlar. Hayal olur yüzler, iþkence olur sözler. Adamýn biri durup durup özler olur. Ah dev gibi adamlarý cüce eden aþk! Yüce çýnarý içten kemiren mefhum, kalbi sekteye uðratan týkanýklýk!

 “Kadýným adamýným.” diye yazdý adam ve postaladý sevgiliye cepten. Ayný mesajý kaçýncý oluyordu atýyordu. Kadýným sözcüðündeki sahiplenme etkileyiciydi. Adamýným ifadesi ise baþlý baþýna bir silahtý. Oysa numarasýný iptal etmiþti kadýn. Ýzi yoktu hüznü çoktu. Silmiþti belki de adamý rehberinden, silinenlerdendi adam.

Kadýnlar kulaða hoþ gelen söze bakardý. Adam bunu biliyordu lakin kadýný yoktu. Erkekler öyle miydi, göze hoþ gelene bakardý.

Mesaj yaðmuru baþladý. Tek yönlüydü mesajlar, cevabý yoktu, muhatabý…

“Ötesi yok inan

Baþkasý hiç…

Kadýným,

Senin sonsuza deðin tek ad-soyadýným.

Doðduðunda kulaðýna fýsýldananým.” Adam olmayan bir sevdanýn müdavimi olmuþtu. Müptelasýydý kadýnýn. Tiryakisi… Kadýným! ”diye devam etti adam mesajlarýný yazmaya. Her güne bir mesaj saklamýþtý adam, her güne özel ve özlem dolu… Olmadýðýný bile bile yazdý içindekini. Döke döke yazdý.

Bazen bir kiþi gelir ve krallýðýný ilan eder yüreðinizde. Bayraðýný diker. Tapusunu alýr kalbinizin. Oturur. Burasý bana aittir, benim ülkemdir, topraðýmdýr. Uzak durun diye tavrýný belli eder. Savaþýrým gibi sever. Sonra bir gün terk edip giderdi. Savaþarak fethedilen yürek terk edilirdi bir anda kolayca. Zafer maðlubiyete dönerdi.

Böyleydi hali adamýn, duaya muhtaçtý. Son mesajýný yazdý. Kontörü bitiyordu.

“Sensiz çevrimdýþýyým bundan sonra / Bu aþkta sen dýþýyým kadýným”

Terkin terkiydi adam.

Yalnýzýn teki…