Bu nasıl bir ayrılık bu ne z/amansız gidiş
Ardınsıra yaktığım onca sayısız ağıt
Her gidişin bir vurgun bu kaçıncı kahrediş
Yetmedi yaza yaza, tükendi kalem, kağıt
Şimdi biçare kalbim yaz ortası karakış
Niyetin gitmek ise korkma düşmem peşine
Bir gelip, bir yok olan, sebepsiz gidişine
Geç de olsa anladım iş kalmakta değilmiş
Muamma bir atiden medet ummak boşuna
Benimkisi sadece boş yere bir hayalmiş
Biraz daha belki de gitmek için hoşuna
Kalbimse iki büklüm eğildikçe eğilmiş
Kabahatim sevmekse tek suçlusu aşk olsun
Aşka değer vermeyen varsın kahrından ölsün
Aslında tüm suç benim, bu hale getiren ben
Bile bile sonunu neden kabul ederim
Kalmadı senden yana o bendeki eski sen
O zaman kalmak niye kovulmadan giderim
Bütün hayallerimi öldürüp yok ederken
Farzet ki sen değildin o delice taptığım
Her türlü hastalığı şifa diye kaptığım
Zaten ne kaldı senden, aşkımızdan geriye
Gömüldü birer birer senli tüm hatıralar
Ruhum titrek mum gibi günden güne eriye
Dilim konuşmaz oldu lâl kesti bu sıralar
Aşk desen harelendi çoktan döndü griye
İyisi mi boşvermek unut gitsin temelli
Bu sevdamızın sonu ayrılıkmış sevgili
Kardelen
Serap Sönmez