Ve Sana Deliler Gibi Vurgunum
Gidemiyorum yanında
Uzaklaşamıyorum kokunda
Daha dokunamadım ellerine
Sıcaklığını hissediyorum
yüreğimin derinliklerinde
Bir gönül eğlencesi
değil
Şehir rüyası hiç
değil
Gönül eğlencesi hiç
değil
Bir kalbin yangını
Bir aşkın feryadı
Susuz kalmış aşkın
pınarına koşmasının somut adı
Seni kollarıma
saramadım
Ama yüreğimle sarıyorum
Sensiz dünyaya
sığamıyorum
Sensiz kelimelerin
anlamını bilemiyorum
Seni öpmedim ama
Seni görünce
kelimeler mısralar dile gelince
Aşkın kelimeleri
dilinde dökülünce
Yüreğimden öpüyorsun
Bunu da biliyorum
Gökyüzünde senin için
pembe uçurtmalar yakaladım
Martıların kanadına
aşkımızın şiirini yazdım
Şiirimi yazarken gökyüzüne sigaramı sen diye üflüyorum
Gökyüzüne yüreğimde aşk ile gönderiyorum
Ve sana deliler gibi
vurgunum
Uyku tutmayan
karanlıklarıma uyku
Yitirdiğim düşlerime yuva
Bin bir kovaladığım
yalnızlığıma çiçekler gibi açtın
Bahar kokusu kokunla
geldin
Mendillere sildiğim gözyaşlarımı
dindirdin
İmkânsız muştularıma
umut oldun can verdin
Çılgın arzularıma dur
dedin
Tan yeri yüreğime
güneşler gibi açtın
Özgürlüğe tutsak
sokaklarımda tutsaklığıma son verdin
Ve sana deliler gibi
vurgunum
Sende bana deliler
gibi vurgunsun
Ve kollarımdasın
Kalbimin sarayında
sultanımsın
Mehmet Aluç
.