Online Üye
Online Ziyaretçi
Çiçekler gibi yeniden,
Acılar gibi aniden,
Ağaçlar gibi derinden,
"-Sen de büyü" dedim gönlüme.
Heyhat!
Sözüm kar etmez kendime.
Akşam güneşi gibi,
Büyümedim ben Anne!
Umudumu savururken Salıncaklar;
Yüreğimde asılı kaldı oyuncaklar.
Kim beni bu deli Fırtınadan saklar?
Büyümedim ben Anne!
Göz ne desin görünen acıya?
Söz neylesin direnen sancıya?
Doyamadım ki ben sana Anne.
Mecnun, çölde kendini bulmuş,
Ben, Seraba dalmışım.
Dünya dönmüş, ben durmuşum.
Ne vermişim, ne almışım?
Büyümedim ben Anne!
Anlattığın Masallara,
Karlar yağdı o Dağlara;
Cin, Lambayı üfledi,
Canavar oldu uysal Kedi.
Fare yedi dağı tekmeledi,
Nine, Kurdu kendi besledi!
Beyaz At kükredi, Arslan kişnedi,
Tepegöz Kulede Kuzgunları yemledi,...
Ne uyudum, ne uyandım.
Bak! Kendime gelemedim Anne!
Bir boşluğa mı dayandım?
Gülemedim, gülemedim Anne!