Online Üye
Online Ziyaretçi
Zor oldu şiiri sana addetmek
Artık yokluğunu kurdum hoşça kal
Elbette acıydı gönlünden gitmek
İçimde menzile vardım hoşça kal
Sanki bir masaldı seninle olmak
Yokluğun içinde aşkını bulmak
Tarifsiz lezzetti sende kaybolmak
Kendimi meçhule sürdüm hoşça kal
Elbette hala ben senle doluyum
Acizim zayıfım Rabbin kuluyum
Bir bilsen sen yokken ben bir ölüyüm
Mezarım başında sırdım hoşça kal
Vuslata ermeyen günlere küstüm
Aklımın sırrına resmini astım
Belki abdal diye dikilir büstüm
Hasreti bağrıma sardım hoşça kal
Kimseler görmeden ağlarım şimdi
Sular seller gibi çağlarım şimdi
Sessizce karalar bağlarım şimdi
Hedefti yüreğim vurdum hoşça kal
Bil ki elem keder yoldaşım oldu
Yalnızlık ebedi gardaşım oldu
Geceler en büyük sırdaşım oldu
Sevda defterimi dürdüm hoşça kal
Her şiir yanık bir mektuptur sana
Âdemoğlu aşksız düştü hicrana
Mecnuna döndüm de ben yana yana
Vuslata umudu kırdım hoşça kal
Aşkın namazına durdum hoşça kal
Âdem Efiloğlu
Not:
Artık tüm şiirleri yokluğun süsleyecek
Hasretin kadrajını özlemin besleyecek
Vuslatındır diyorum ödediğim bu diyet
Varsın urganın olsun işte böyle vaziyet