Adam Sandığım
Muhabbet dilinin ayarı bozuk
Ahlaksız çıkıyor adam sandığım.
Ağızdan süzülen iblise azık
Gönüller yıkıyor adam sandığım.
Herkese verirken ar, edep dersi
Bakmışsın ameli sözünün tersi
Sebebini sordum; dediler ırsi
Düşmanca bakıyor adam sandığım.
İnsan ki kök salmış aynı çınardan
Beklersin beslensin billur pınardan
Ayrılmış ırmaktan, en pis kenardan
Bulanık akıyor adam sandığım.
Tebessüm edince sanırsın sahi
İçi görünmüyor; kirli sürahi
Vazgeçtim sohbetten, selâmı dahi
Musibet kokuyor adam sandığım.
Dostumdur diyerek fikrini sorup
Planlar yaparken hayaller kurup
En zor zamanımda sırtımdan vurup
Boynumu büküyor adam sandığım.
Akıl büyük nimet; olmayınca us
Kişi gün sayarmış dünyada mahpus.
Mehtaplı gecemde sanki bir kâbus;
Üstüme çöküyor adam sandığım.
Mecit AKTÜRK