YETİM BİR ÇOCUK YÜZÜYÜM

Günlerin yorgunluğu uyku olup da çöktü
Hüzün kokan geceden, buğulu gözlerime,
Uyku aksa ne olur, kolay değil ki uyumak
Yüreğime yetimlik acısı vurmuşken


Bir bayram arifesi
Nice çiçekler açacak
Sevdalı bahçelerde
Babalar ve kızları kol kola bayram edecek
Bütün aileler mutlu mesut
Ziyaretler yapacak
Benimse kimsem yok,
bu hayatta hep yetim bir çocuk yüzüyüm
Ne elini öpecek bir babam
Ne de sevgiyle sarılacağım bir annem
Yüreğim taşar, coşar
Şeker yaparım gamı, kederi...


Kaç yıl oldu sen çekip de gideli,
Hala unutamadım be babam
Yokluğun, her bayram 
yüreğime yüreğime, bir tokat gibi vurur
Bayram sabahlarında
Hani atlı karınca, 
dönme dolap sefalarımız
Hani elleri öpen
Birlikte ki vefamız..


Ne büyük, ne küçük kaldı
Ne bayram, ne seyran kaldı
Hoşça kal dediğin gün
Sen değil, aslında ben öldüm
Her şeyin adı kaldı
yüreğimde kederi kaldı


Melike Melis / İstanbul
10 Ekim 2013



( Yetim Bir Çocuk Yüzüyüm başlıklı yazı Melike MELİS tarafından 11.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.