Arz-ın üzerinde ‘insan’ ararım,
Bastığım her yerde izler kan revan.
Cihanı dolaştım kime sorarım,
Dövünüp durduğum dizler kan revan…
Biri eklemezsen üç ile beşe,
Çırasız yanar mı ormanda meşe,
Heyecan tükendi kalmadı neş-e,
Yalandan gülemem gözler kan revan…
Sesin gür çıkacak hâliyle çoksan,
Silinir gidersin bir yerde yoksan,
Nefesim kısıldı kelâmım noksan,
Söylenecek nem var sözler kan revan…
Dünyada her süsten güzeli ‘insan’,
Yaratılmışların özeli ‘insan’,
Gözüm yolda kaldı vay deli ‘insan!
Gönül hasret çeker, özler kan revan…
Ayser ÖZBAKIR
