her gelen bir darbeyle
en diplere atmıştı,
Bir kadın vardı,
intihar çiçeği gibiydi
Hep ölüm kokardı.
Bir kadın vardı,
hep arka sokaklarda yaşardı,
ölümle burun buruna.
kan kusardı da kimse bilmezdi acısını
gözyaşlarını hep gamzelerinde saklardı
bir kadın vardı, camdandı kalbi,
en ufak bir darbede tuzla buz olurdu,
herkes onu güçlü bir kadın sanırdı,
oysa ki yalnız ve yaralı bir serçe kuşu gibiydi
kanatları kırılmıştı...
Bir kadın vardı,
Her gece gözyaşlarını içerdi,
Hiç kimse bilmezdi..
yüzüne sahte gülücükler yapıştırıp
ucuz şarap ve tütün kokan masalarda
mutluluk oyunları oynardı
kimse görmezdi acılı yüreğini.
Bir kadın vardı,
intihar çiçeği gibi yaşardı
ve hep ölüm kokardı...
Melike Melis / İstanbul
15 Eylül 2013
Not : Fonda ekli olan şiir; İntihar Çiçeği (1) şiirimdir....
bütünlük olması açısından fona ekledim..
