Zelzelenden şehri bir vîrân gönül
Âteşinden mâlihülyânım dedi
Ufku batkın, leyli kül buhran gönül
.
Etme kaldım mazlumun, yâ gülnihal
Boz duvarlardan çıkar, et hasbihâl
.
Kubbe sâfî hazdı rahmettim düşen
Gök evinden kalbe töhmettim düşen
Zevke gûyâ aşka zahmettim düşen
Yâre tutkun kaldı, çok hayran gönül
.
Sözde kalmaz pâye mîsak irtihâl
Alnımın fellâhı haktan ilmihal
.
Muştusundan sûrurum doldum ferah
Zahmetimden oldu cennâtim ferâh
Kaygı çekmez gayrı yâr rûhî felâh
Der ki âmîn minnetim şükran gönül
.
Âşikâr olmaz bu âlemdir muhal
Say ki ölgün döngü şemsindir zühâl
Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün
Gülnihal :: Gül fidanı
Ferah :: Sevinçli olma hali
Ferâh :: Geniş mekân serin mekân....
