Daim yoklukta bulduk biz varlığın özünü
Yandık kavrulduk neden bu da aşk'ın közü mü?
Giden gelmiyor zaten boşunadır beklemek
Ruhunda bir yaradır senin verdigin emek
Yalan dünyanın tatlı süsüne gene kandık
Oysa faniydi hepsi bile bile aldandık.
Damlayan bir gözyaşı gönülde oldu umman
Bir yürektir içinde özde kavrulup yanan.
Yağmura hasret kaldı çöllerde kavrulan kum
Fedadır o şafağa gözden dökülen uykum.
Seraplarda ne buldun aç gözünü sabaha bak
yırtıp kara geceyi ak güne uyanarak.
Gölge gibi akarken ruhum kılmadı karar
Madem güneş çakacak ıslanmak neye yarar?
Bir sevdanın esiri olmuşuz O'na meftun
Varsa arada perde tutmuştur o kalp yosun.
Çık aradan ey nefis benim emelim başka
Gönlüm koşarken Rabb'a sevdam ilahi aşka.