Online Üye
Online Ziyaretçi
Dilden dile
Anlatılır halen hikayesi tahterevallinin…
Evet
Belki
Bende salındım tepesinde bir zaman topraktan arşa
Saçlarıma dokunan ellerini Marduk’un
Hissedemedim fakat
Anlatılanın tersine o tahterevallide günahlanıyorken…
.
.
.
Kadim bir sekoyaya iğreti hikayeler yontuyordum ki
Çekiştiriverdi ruhumu kör kurşunlar
İşte tüm yaşanacakların da buydu sanki startı;
…!
Samuray kılıcı gibi keskindi çünkü öpüşleri…
Ve
Hayli büyük bir çığlıktı attığım
Feci de kanıyordu üstelik başı bedenine büzüşmüş alt dudağım
Bir adım kala vücutlarımızın kenetlenmesine
Çarmıha gerildi ihtirasımız taklacı bir güvercinin kahpe kanatlarında
Ki
O sırada
Dörtnala uzaklaşıyorken eski İstanbul'dan akşam vakti
Yeni doğan çığlığı gibi kaçınılmaz isyanlara gark oluverdi
Ürkek kalplerimiz!
Korkutulduk…
Bezdirildik…
Çaresizdik…
Kaçtıkça biz
Gözleri kızıl
Yeleleri katran
Berfin atlarla kovalandı ruhlarımız
Sıkıştırıldığımız her buzul koyakta
O kadar soğuktu ki yüzlerimize çarpılan nefeslerdeki *imansızlık
Dondu kanımız *tekbirlere giydirilmiş öfkeden
Dahi
Dondu
Bel çukurlarımıza gizlediğimiz tüm masum tebessümlerimiz
Nereye gizlensek bulunduk her seferinde mutlak…
İz sürücü bir meleğin g-özünden acımasızca
gammazlandık sonra cehenneme
Sürüngen ağızlı yollarda çatallaşınca da aklın birliği
Satıldık üç kuruşa
“Mutlak hakiminiz benim” diyen bir zebaniye…
(Yıldıray Kızıltan)