Kapalı gişe oynuyor hüzün,hayata bakan her kalp penceresinde.
Ademini kaybeden havvanın esen rüzgarlara verdigi saçlarında doğdu hüzün.
Nağmelerle tutundu seksen tuşlu piyanonun kalbinde.

Dağlar muazzam aşkın seyrinde dalgın,
kabil niyetine kabardıkça kabarırken;
acı bir seda yükseldi mavinin evine...
Dört harfli şiir döküldü yüregine dünyanın,
kalemsiz kağıtsız ’ADEM’

Yaşayanların benizlerinde sarı,
kalplerinde ateş kırmızısı oldu sözcükler...
Hüzn-ü sırrı dilden saklar iken yürekler, 
hüzün denizinden mürekkep çaldı şairler...

Her güneş batımında hüzünlü gurbetin nağmeleri tüter, 
sobasız bacalarda köz niyetine...
Kırık dökük ’ah’lar alır sazı eline,
Yeni bir sabaha bulutların resmini çizer,
geceye yasaklı gözlerde,
ahmetlerin alilerin ayşelerin fatmaların...

Gece sabahından
Yıldız gökyüzünden
Anne evladından vazgeçer
Geçer de,
HÜZÜN insandan vazgeçmez...
..

14.03.2013 Muharrem Küçük
kendinol
( Hüzün... başlıklı yazı kendinol tarafından 1.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.