Bu Dem...

Fitne pazarýnda hasat mevsimi

Zalimin çehresi gülüyor bu dem.

Gözlerde öfkenin çekilmiþ pimi

Gönüller hüzünle doluyor bu dem.

Eþref-i mahlûkat! Hani, nerede?

Vicdansýz yazýyor her þecerede

Adalet beklenen þu yerkürede

Mazlumun eli boþ kalýyor bu dem.

Ýþtigal eden çok; þerle, abesle

Ýrkildim duyduðum her acý sesle

Nice gafil gördüm; þevkle, hevesle

Günah deryasýna dalýyor bu dem.

Þerefin, onurun yýkýlmýþ bendi

Taç giymiþ, makamda, alçaðýn fendi

Hayâ köle olmuþ, iblis efendi

Güller tomurcukken soluyor bu dem.

Gökkubbe altýnda bozulmuþ nizam

Cahilin büyüðü alim-i âzam!

Güfteler kederli, besteler hüzzam

Sazlar dertli dertli çalýyor bu dem.

Þaþýrmam, dost denen çýksa da kalleþ

Edepli olana arsýz tebelleþ

Haslet pazarýnda namertlik beleþ

Duyan, koþa koþa geliyor bu dem.

Sönmüþ, ruha çýra nurlu kandiller

Gönül incitiyor kin akan diller

Lale boyun bükmüþ, kokmuyor güller

Eller gözde yaþý siliyor bu dem.

Kalp kýrmak meziyet, mezâlim mübah

Arþý titretiyor çekilen her ah

Güneþe zül olmuþ doðduðu sabah

Ýnsanlýk gün be gün ölüyor bu dem.

Ýnsanlýk gün be gün ölüyor bu dem.

Mecit AKTÜRK