Bir çiçek açmak ister
dalında güzeldir,
Dal sarkınca ağaçlar
belin bükerdi,
Hicranlı yaşamlar
yaşanıca güzeldi,
Bir mechul içinde
günler güzel geçerdi..
Bir çiçek ki açmadan
birden soldu,
Ruhunda beliren
gittiği bir yoldu,
Dert yüküyle
sırtlandığı hepsi kondu,
Eller ama yine
umutsuzluğu buldu..
Diller söylemez artık
lal oldu sustu,
Sıkıca bağlanayım
derken ipler koptu,
Yaşam vardı ama artık
umutlar yoktu,
Umudun ardında ise
fikir veren çoktu.
Düzen mi bozuk yaşam bumu
bilmedim,
Yapılanlar unutulmuş
bunu hak etmedim,
Sabahlar olmayınca
güneşi göremedim,
Dillerim söylemese de
gönülden gizledim..
Unutuldu bunca zaman
yaşananlar,
Geçmişi ışık tutunca
geleceği anlar,
Ahu zar olmuş gönül
için, için ağlar,
Az geliyor koşmak
ovalar ve dağlar..
Ne olursa olsun aynı
taş aynı havan,
Gördüm ki
yaşananların hepsi yalan,
Kalmıyor ömür demi
oluyor azalan,
Fikir teatisinde
oluyoruz ancak oyalanan..