Penceresiz Kadın



’’Aç mısın açıkta mısın?’’
diye bağırdı adam.

Ve doydu kadın...

İki damla yaş öptü gözlerini o an 
Birinin yüreği bir başına 
Diğerinin ruhu çırılçıplak

Sonra oturdu ayna karşına 
Yüzünden başladı ağlamaya
Dört duvarı yalnızlık olan bir bakışla 
Dakikalarca kendine baktı 
Titreyen dudaklarla uzanıp düşlerine 
Geride kalan soluk yıllara 
hıçkıra hıçkıra vakur bir tebessüm attı

Üşüdü elleri 
Bu kaçıncı kanayışı bileklerinden 
Unutuldu adı
’’Sen de kadın mısın ?’’
sesine çarpa çarpa ayna karşısından kalktı 
Mutfakla oda arası süpürdü umutları
Yoruldu,nefessiz kaldı
Sesi sesine dolandı
Özgürsüz gölgesine yaslanarak
İçinden geçenleri simsiyah saçlarıyla sardı 
Aç ve açıkta kalmayan bedenine inat
Teninden soyup sözleri
Dilini döven bir anne çığlığıyla
Son kez fısıldadı 

’’Bir daha gelirsem dünyaya
Unutma 
bir yudum aşk borçlusun bu gece gözlü kadına
Senden alacağım olsun 
Dokun şiir kokan parmaklarıma 
İki elimi yakanda bıraktım hayat...’’

01.08.2013


Arzu Karadoğan
( Penceresiz Kadın başlıklı yazı A.KARADOĞAN tarafından 8/2/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.