Son bahardı güz vakti
Yapraklar son demini yaşıyordu dallarda
Kahramandı tüm arılar o güz
Yağmur vakti gelmiş bulut ağlamaklı
Göz Yaşlarını saklayamazken
Bir sebep bekliyordu annem misali
Son demiydi artık yazın
Karanfiller solmuş
Bülbül son şarkısını söylemişti
Kokusu gelmekteydi toprağın
Vuruşları usul ve yıkarcasına günahlarımı
Kokusu ölümümü anımsatan
Yakalanması zor cümbüş
Katılması Azrail’e bağlı
Son şarkı
Sen yakalamıştın treni
Ne zordur bilemem
Yanında olmayı istemişken
Kokunu alıyorum toraktan
Seni dilerken
Bir güz vakti
Aldığım nefes senken
Yudumladığım her mey
Bir yaş akıyor bu akşam
Yağmurun damlasına sakladım
Tüm sevgimi
Ve Toprağın Çağıran Kokusuna
Sen yokken yanımda
Azrail’i anımsatan
Kokun hep yanımda
Bırakma ellerimi
Söyle Azrail’e
Alsın beni
İbrahim ÇETİNER