“Ayşe haydi kalk artık, yakışmıyor arsızlık 
Biraz oyalanırsan kardeşin geç kalacak. 
Önlüğünü ütüle olur mu böyle kızlık 
Bu gün okulun sonu karnesini alacak.” 

Sesini çıkartmadan boynunu büktü Ayşe 
Hizmet Ayşe'nin elbet, kardeşinindi okul. 
Kanatlanarak uçtu düşün verdiği neşe 
Kardeşinin önünde sanki o köle, o kul. 

Hiç öğrenci olmadı kız doğmaktı günahı 
Farkı ne bilmiyordu kadın ile erkeğin. 
Gece olurdu günü göremeden sabahı 
Böyle düşünmemişti belki o güne değin. 

Bir gün hastalanmıştı gitmişlerdi doktora 
Beyaz önlüklü doktor bildiğimiz bir kadın. 
Kadın konuştuğu an birden düşmüştü kora 
“Benim adım da Ayşe, senin de Ayşe adın.” 

Madem kızlar okumaz nasıl doktor olmuştu 
Ta o gün düğümlendi beyninde bir bilmece. 
Düşündükçe bunları gözü yaşla dolmuştu 
Düğümler çözülmedi düşünse de her gece. 

Kardeşini giydirip yolcu etti sessizce 
Yüreğinde bir mızrak yan odaya çekildi. 
Gittikçe büyüyordu sızısı ince ince 
Kırık ayna önünde gözyaşlarını sildi. 

Madem saçı uzundu, akılsız sayılırdı 
Saçına yüklenmişti mademki bütün suçlar, 
Bir makasla hepsini kafasından ayırdı 
Döşemeye döküldü beline düşen saçlar.
AFET KIRAT

 

( Ayşe başlıklı yazı Afet Kırat tarafından 20.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu