Nabzıma vuruyor bir derin keder

Kederi hayırla yordum ağladım

Bu keder ki beni perişan eder

Kendimi yollara vurdum ağladım

 

Üst üste yığılmış dertten öbekler

Bahtını bağlıyor mutsuz bebekler

Kahrından ölecek tüm kelebekler

Huzur-u mahşere durdum ağladım

 

Sabırla derdimi döşe sığdırdım

Türlü kederimi öşe sığdırdım

Gündüzler yetmedi düşe sığdırdım

Bu yüzden hayaller kurdum ağladım

 

Sabır derdim sabrı bilmezden önce

Kendimden öteye yoktum kendimce

Anlatır mı bilmem dil döndüğünce

Kendi ağlarımı ördüm ağladım

 

Hayat eksik rüya bazen de gizdir

Gözyaşı seline saklanmış izdir

Ölüme giderken korkunç sessizdir

Musallada kendim gördüm ağladım

 

Zamana küskünüm izin yok diye

Neden bu eziyet bana hediye

Adımı yazmıştım böyle sevgiye

Âdem nerde leylam sordum ağladım

 

 

 

Âdem Efiloğlu



Not:

Soruyorum günlerdir içimde ki resmine
Sen yok isen ömrümde bu hayatın ismi ne
İç içe yazmadım mı adımı ben ismine
    Mağrur bir  savaşçıyım yoruldum beklemekten
    Akrebi yelkovanı     uç uca eklemekten

 

( Ağladım başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 28.06.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.