Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Yazık,
sahteymiş meğer, yüzündeki tebessüm
Belli ki son değilmiş, umuduma yağan kar.
Güneşimi kaybettim, bir adım öte ölüm
Yıkıldım, yerlerdeyim; mutlu musun şimdi yar?
Elem ektin bağrıma, giderek apansızın
Seni de yakar elbet, gün gelir vicdan sızın
Beni korda bıraktın, diyerek "alınyazın"
"Yanmaksa", yanıyorum; daha nereye kadar?
Şayet pişman olur da, ararsan beni birgün
Çeke çeke anlarsın; ayrılık ne, ne sürgün?
Dayanamam yine de, bırakmam seni üzgün
Kıyamam gözyaşına, etmem canından bîzar.
İnleyen şu kalbimin tek dermanı sen iken
Soldurdun güllerimi, bağrıma ektin diken
Gam, keder, kasvet oldu, şimdi gönlüme mesken
Ellerim bomboş kaldı, dilimde hep ah-u zâr.
Mecit AKTÜRK