Bir güle vuruldum ben, bir kırmızı güle
Gülüp geçti bülbül, gülü sevmek senin ne haddine
Ne ezgiler yağdırdım ben uğruna,
Ne çileler çektim bir buram kokusuna
Kanımı verdim renginin son damlasına
Gül dönüp bakmadı bile
İzin dahi vermedi o huzur dolu kokusunu içime çekmeme
Hiç boşuna umutlanma ey Mecnun, gömdüm ben bu aşkı kalbime
Beni bile aldırmayan gül senin neyine


Hiç aldırmadım bile bülbülü
Gülün aşkı kör etmişti gözümü

Güzel bir sesim olmasa bile bir güle vuruldum ben

Gülün aşkı acıtırmış insanın canını
Batırırmış dikenlerini sevdiğinin kalbine
Kor ateşten gömlek giydirirmiş değer verdiğine
Sonra yanar dururmuş Mecnun kendi kendine


Varsın batırsın, kanatsın yüreğimi
Acıyla dolsun bütün bedenim
Yeter ki, yeter ki gül benim olsun
Yeter ki bir kere çekeyim o huzur dolu kokusunu içime
Sonra sıkarım ben göğsüme kör bir kurşun
Ölürüm uğrunda hiç korkmadan
Benim de kanım bir güle hayat verir artık
Bir gül de benim için açar mezarlıkta
Bir gül de benim için kokar kara toprakta

( Aşk başlıklı yazı Ümit Zafer tarafından 28.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.