Kimsesizlik ne kadar zordur

Bir ömür yüreði daðlayan ve kedere boðan kordur

Muhabbet ve meþveret niye vardýr, sevgi ve edep nasýl bir sorgudur

Ýnsan ne hasrederse, hassasiyet içinde münasepet kurmayý bilirse, korku halden uzaktýr

Ve fakat yaþlýlýk ne büyük ikramdýr

Ýzzet ve ikram adýna, hürmet ve edep makamýnda imtihandýr

Muhtaç olan her kimse ve ziyadesiyle düþkün biriyse, akýl ve izan sulale dalmalýdýr

Her ihsan ve inayetin bir sahibi ve gözeteni bulunmaktadýr, onun için vicdanýn sesine kulak verilmesi zarurettir

Ýnsan bir umut içinde can bulur

Merakýn sadrýyle sabrý ve kanaati yudumlayýp durulur

Kaç vakit pencere önünde ümitle beklenir, bir kuþun konmasý gönüle dokunur

Eþ ve dost, evlat olan kimseler her ne hikmetse artýk tok, bahaneler içinde kývranýp, nefsini avutur

Bir yudum su, bir lokma ekmek

En düþkün haldeyken hasretle beklenen alaka ve himmet

Her nefesi o vakitler dost biliyor ve medet umarak gözlerine bakýnýyor, kime külfet

Mütebessim bir eda ile seslenen ve ihsanýný esirgemeyen yüceliðe en kalbi manada ve þevkle bu solgun gönül imreniyor

Mustafa CÝLASUN