Tek başıma,dertlerimle,acılarımla yaşadım..
Bir paylaşan olur diye hiçbir umut taşımadım..
Neler geldiyse başıma,paylaşmadım hayli zaman,
Felek,üstüste vurdu da!.Göz açtırmadı bir zaman.!
—-
Yüreciğim kan ağlarken,(derdim şu’dur..) da demedim;
Kımse üzülmesin diye,eşe-dosta söylemedim…
Herkesinki bini aşmış..Senin derdinden kime ne.?
Zaten fırsat tanımazlar,dertlerini söylemene…
Eşle-dostla paylaşsam da,çok zaman neş’elerimi,
Dinleyen de anlamadı birgün olsun dertlerimi..
Tekdüze gitmiyor hayat..Ba’zan acı,ba’zan tatlı,
Çoğalsın istiyor isek ,tatlısını paylaşmalı…
Acıları paylaşınca,bitmese de azalırlar…
Kötü günümüzde Dostlar,yanımızda yer alırlar…
Acı günde ilk uzanan,vefalı bir Dost elidir,
Dost’u kaybetmemek için,kıymetini bilmelidir…
Nekadar çok bunalsa da,bin defa düşünmelidir..
Can Dostunu üzmemeli,insan dikkât etmelidir..
Ağaçlar,yapraklarını,zamansız dökerler ba’zan;
Onlar için çare yoktur..Vakitsiz gelmiştir Hazan!..
ALLAH,kulunu sevmez mi?..Neden alır canlarını?..
Çeker Dünyanın kahrından,çünkü sever kullarını…
Umut,neş’e ve saadet yüklü temiz hayat yolu;
Sevgi,sadakat,muhabbet,saygı ve hoşgörü dolu…
İhanet yoluna sapsa!..Dümdüz yolda raydan çıkar..
Ezip-geşer çevresini!..Harab eder! Yakıp-yıkar !..
Cemalettin!,gene de sen doğru yaşadın Âlem’de..
Horgörme sen hayatını..Silme sakın bir kalemde!..
—-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-11.05.2006