bizim olmayan bir aþka emanet edilmiþken sözlerin

ben ve biz olmaktan da öte

iki kiþiden oluþan tek perdelik aptal bir oyundu bu üstelik

ne bir dakika tahammül edebiliyorduk birbirimize

ne de bir tereddütümüz vardý

samimi deðildik belki de

içimiz nefretten bir að ile örtünmüþtü sanki

seviþirken bile biz deðildik

yalnýzca izler ve seslerden ibaretti görünürlüðümüz

demiþtim sana

demiþtin

müsterih de olduk münzevi de

bir tek biz olmayý beceremedik, iki sevgiliden öte

hüzünlerin esrarengiz ayrýlýðýný taþýyoruz birbirimizde

ikimizin yüzünde de o maðrur gülümseme

iki arkadaþtan öte…