En olmaz baharları severdi avuçların Dokunduğun yerlerde toprak kokardı Terine karışırdı yasemen kokuları Gamzelerinde tebessümler açtıkça Gözlerine saklanırdı bulutların siluetleri Ve zaman zaman biriktikçe gözlerinde Bir ağıt düşerdi notasız dudaklarına Güneşe ağlardın Ve ebemkuşağını çizerdin Ruhunun tuvaline
Çocuk olmak vardı şimdi öylesine Geçmişe öykündükçe şarkılar söylediğimiz Hani eli yüzü kir pasak Yırtık pantolon yırtık çorap Ayakta zor duran ayakkabı eskisi Yoksulluğu doyasıya demleyen yanımıza Karnı aç bir sevgiyi emzirerek El sallardık hüzün bulutlarına Umudu elimizde misket yaparak
Bilirim asi değildi zamana benim kadar kardeşlerim Toprak kadar tanıdık bildiğim kader çizgilerinde Yaka paça güreştiğimiz kurşun sesleri Yarım kalan okul öykülerini Ve yarım kalan çocuk demlerinin yanılsaması Memleket kalleşliğine mecbur etmişse beni Yenilmek yok kolay kolay yazgımızda Yitip gitmek umutlarımızdan Asla Ve asla
Ne söylesem de eski bir hikâye bu Asırların dilinden büyüklerin anlattığı Ayrılık ekseninde çarpık duyguların Ruhumda acıların derin izlerinin Geçmişe dair ne varsa silen bana rağmen Sana gelirken toprak kokacak avuçlarım Ve yine gözlerim bulutlanacak Bildik cümleler derleyeceğim karalama defterime Söz ağlamayacağım Gözlerime öğrettiğin gibi
adem efiloğlu / ahir-i fırtına
Dip not;
Sahi ölümü ne zaman sevdik biz
Ölmeden ölmeyi bilmek ...Buydu en büyük giz.
Sitedeki
Yazarın
( Toprak Kadar Tanıdık Bildiğim Kader Çizgileri başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 9.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )